ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE - Liga Polskich Rodzin

Założenia Programowe Ligi Polskich Rodzin

Jako stronnictwo polityczne odwołujące się do pojęcia Rodziny i Narodu – afirmujące te podstawowe i naturalne społeczności, których niczym innym nie można zastąpić w naszym kręgu cywilizacyjnym, a więc także w naszej Ojczyźnie – chcemy budować program na fundamencie i w służbie tych wartości, gdzie Naród, rozumiany, jako Rodzina Rodzin, trwa, buduje, ubogaca i dba o posiadane Państwo, opierając się na wielkich dokonaniach Przodków, unikając błędów przeszłości, oraz działając w kierunku tworzenia i wdrażania potencjalnie pożytecznych projektów mając w perspektywie szczęśliwą przyszłość kolejnych pokoleń Polaków.

Jako Naród powstały na fundamencie chrześcijaństwa opowiadamy się za zorganizowaniem życia zbiorowego naszego Państwa w zgodzie z etyką katolicką, gdzie prawo stanowione odzwierciedla moralne wzorce z nią zgodne, stąd musi być chronione najbardziej podstawowe prawo człowieka, jakim jest obrona życia od poczęcia do naturalnej śmierci, zaś małżeństwo – rozumiane, jako związek mężczyzny i kobiety – i rodzina, jako podstawowa komórka społeczna, znajdują się pod ochroną i opieką Państwa. Uznając autonomię władzy świeckiej i duchowej jesteśmy przeciw klerykalizacji państwa – co dotyczy także stanowienia prawa, którego nie determinuje religia – a z drugiej strony odrzucamy próby podporządkowania sobie religii przez Państwo. Prawem i obowiązkiem Kościoła jest recenzowanie władz świeckich z punktu widzenia etycznych zasad stanowionego i przestrzeganego prawa.
Wychowanie dzieci jest obowiązkiem i prawem rodziców, natomiast Państwo, poprzez szkoły i inne instytucje, pomaga rodzicom, zaś w kwestiach spornych, choćby nauczania prywatnego czy indywidualnego, ostateczna decyzja należy do rodziców. Zapewnienie bezpieczeństwa obywateli jest podstawowym obowiązkiem Państwa. W sposób szczególny dotyczy to dzieci i młodzieży, stąd z wielką bezwzględnością i stanowczością muszą być tępione wszelkie próby demoralizacji i antychrześcijańskiej indoktrynacji (typu genderyzm, feminizm, socjalizm).
Fundamentalną i główną rolą Państwa jest zabieganie o kompleksowe bezpieczeństwo polskich rodzin ze szczególnym uwzględnieniem demograficznej przyszłości Narodu, co musi prowadzić do wprowadzania i upowszechniania systemów polityki prorodzinnej w dziedzinie własności, spadków, podatków, finansów, polityki społecznej, budownictwa, bankowości, kredytów, służby zdrowia itd. Najlepsza inwestycja w przyszłość, to promocja normalności, jaką jest zdrowa rodzina, czyli priorytetem Państwa musi być wspieranie postaw moralnych kosztem patologicznych. Koniecznie trzeba docenić ogromną rolę kobiet (żon, matek, babć) w rodzinie i społeczeństwie, stąd warto spowodować, aby ich praca zarobkowa była dobrowolnym wyborem, a nie ekonomicznym przymusem.
Własność, to podstawa nie tylko niezależności i samodzielności gospodarczej, ale także zdrowia społecznego i obywatelskiej odpowiedzialności. Bardzo ważną rzeczą jest wzmacnianie, propagowanie i wspieranie, poprzez politykę podatkową, finansową i gospodarczą, postaw aktywności gospodarczej, praktyki samozatrudnienia się we własnej firmie, czy budowania się i zamieszkania na własnej działce, we własnym domu. Uwłaszczenie Polaków, to droga do niezależności, samodzielności i wzrostu odpowiedzialności za własną rodzinę oraz za wspólne dobro, jakim jest Państwo. Poprzez obserwację i naśladownictwo tych zdolniejszych, pracowitszych, bogatszych wzrasta motywacja pozostałych, następuje mobilizacja generująca proces dołączania do nich, czyli równania wzwyż, czym zapewniany jest postęp ogółu. Generalną rolą państwa jest tworzenie zewnętrznych i wewnętrznych ram dla realizacji wolności obywatelskiej. Chcemy państwa europejskiego w zakresie wyłącznie pomocniczej, a nie totalnej roli państwa.
Gospodarka wolnorynkowa powinna być celem, ponieważ im mniej ingerencji Państwa, tym mniej ono kosztuje, a więc potrzeba mniej podatków. Generalnie Państwo powinno dążyć do zmniejszania swej roli w gospodarce, czyli do maksymalnej prywatyzacji, co nie wyklucza konieczności zachowania pod kontrolą strategicznych dziedzin takich jak: energetyka, przemysł zbrojeniowy, kolej, drogi itp. Maksymalne uproszczenie i obniżenie obciążeń podatkowych dla przedsiębiorców i obywateli – aby umożliwić maksymalne zatrudnienie eliminujące bezrobocie, ograniczenie kosztów funkcjonowania Państwa, by osiągnąć zrównoważenie jego budżetu – to droga i cel, zarówno do ograniczenia szarej strefy, jak i do wzrostu dochodów Polaków oraz Państwa. Kluczową rolę w rozwoju i umacnianiu pozycji naszej gospodarki powinna odgrywać polska myśl techniczna, promująca i zachęcająca do innowacyjności i nowatorskich rozwiązań oraz patentów inspirowanych i motywowanych badaniami naukowymi, jak również tworzeniem dobrego klimatu dla polskiej zaradności i pomysłowości, co powinno skutkować tworzeniem „polskich marek”. Takie wolnościowe i prorozwojowe podejście do gospodarki pozwoli na ekspansję polskich produktów na rynki światowe, wzrost eksportu i polskich wpływów w dziedzinie handlu międzynarodowego. Stąd istnieje konieczność zwiększenia nakładów na naukę i wynalazczość, aby poprawić niechlubną pozycję Polski w Europie, jeżeli chodzi o procentowy udział w PKB na powyższy cel.
Oświata i nauka, to dziedziny zapewniające intelektualny, duchowy i personalny rozwój człowieka, stąd ich zadaniem i celem jest podążanie za prawdą w każdej dziedzinie i jej poznawanie z wykorzystaniem najnowocześniejszych zdobyczy techniki, a nie uleganie zmiennym modom, szkodliwym ideologiom, czy panującym trendom myślowym. Zadaniem nauki powinno być harmonijne łączenie postępu technologicznego z kompleksowym rozwojem osób oraz potrzeby i powszechności nauczania z jego odpowiednim poziomem, aby zapobiegać zagrożeniu deprecjacji wykształcenia. Kultura narodowa powinna zapewniać kompletne wzrastanie i ubogacanie człowieka, rozumianego, jako duchowo – cielesna istota rozumna, a nie obniżać poziomu człowieczeństwa i redukować go do odbiorcy taniej rozrywki, rozpalać zmysły, czy wzbudzać emocje.
Priorytetowym i wyłącznym zadaniem Państwa jest prowadzenie odpowiedzialnej polityki zagranicznej, co w sytuacji geopolitycznego usytuowania Polski ma szczególnie ważne znaczenie. Położenie między Niemcami a Rosją, na skraju euroatlantyckiego sojuszu militarnego (NATO) – ze szczególną i niezbędną rolą USA – i zachodnioeuropejskich struktur gospodarczych (UE) – jako aktywny ich członek – w sposób szczególny obliguje do trwałości i skuteczności dyplomatycznych działań wzmacniających oraz ugruntowujących naszą pozycję, jako ważnego czynnika w polityce europejskiej, a przez to również światowej. Dążyć musimy do trafnych i sprawiedliwych rozwiązań w sytuacjach kryzysowych. Musimy być odporni na sugestie i działania szkodzące naszym interesom. Ponieważ dziedzina polityki zagranicznej jest szczególnie mocno osadzona w realiach współczesności, stąd tak groźne i niebezpieczne – szczególnie w polskim położeniu – jest opieranie jej na oderwanych od rzeczywistości wyobrażeniach, ahistorycznych formułach, czy pobożnych życzeniach.
Bezwzględną i konieczną prerogatywą Państwa musi pozostać zdolność tworzenia pieniądza, co jest jedną z najważniejszych cech państwa suwerennego, stąd zdecydowanie opowiadamy się przeciw wejściu Polski do strefy euro, co byłoby jednoznaczne z likwidacją złotówki i oddaniem nie tylko dużej części suwerenności obcym, ale także naszych rezerw dewizowych „pod opiekę” Europejskiego Banku Centralnego we Frankfurcie. Generalnie opowiadamy się za jak najniższą państwową stopą kredytową, tak, aby wspierać rozwój nowych polskich przedsiębiorców, na dogodnych warunkach pożyczać małym podmiotom, co powinno budować i stabilizować polską gospodarkę.
Zapewnienie bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego oraz porządku publicznego, to podstawowe i kluczowe zadania Państwa, wynikające z samej istoty jego powołania i trwania. Wojsko odpowiada za bezpieczeństwo zewnętrzne, niezależnie od panujących sojuszy, zaś Policja stoi na straży porządku wewnętrznego Państwa, stąd potrzeba możliwie największych starań oraz nakładów zapewniających profesjonalizm, siłę i nowoczesność struktur obrony Państwa, opartych w jak największym stopniu na rodzimym przemyśle oraz najlepszych wzorcach, również zewnętrznych. Wojsko i Policja muszą być apolityczne, zachowując ciągłość funkcjonowania niezależnie od aktualnej władzy wykonawczej i ustawodawczej.
Koniecznym warunkiem zasady sprawiedliwości w Państwie musi być niezależność władzy sądowniczej od wykonawczej, czyli przestrzeganie trójpodziału władzy, oraz równość wszystkich obywateli wobec prawa. Ważną sprawą jest zmiana optyki patrzenia w relacji: ofiara – przestępca. Zadaniem Państwa i zasady sprawiedliwości jest w takim wypadku rozpatrywanie spraw z perspektywy ofiary, a nie przestępcy. Trzeba koniecznie uwzględnić sprawdzony fakt, że skuteczne ściganie oraz nieuchronność kar za nawet małe przestępstwa, czy chuligańskie wybryki, hamuje wzrost tych poważniejszych. Ogólną zasadą i przesłaniem, wynikającym z działań organów bezpieczeństwa i sprawiedliwości Państwa musi być lęk ewentualnych przestępców przed konsekwencjami, a nie lęk społeczny przed przestępcami, co można zagwarantować przez nieuchronność i proporcjonalność kar w stosunku do przestępstw oraz warunki ich odbywania.
Kluczową rolę w naszych priorytetach politycznych odgrywa wielka odpowiedzialność za polskie rolnictwo, co wiąże się z zasadniczą potrzebą Narodu, jaką jest maksymalna samowystarczalność żywnościowa. Znakomita jakość i uznana w świecie marka polskich produktów spożywczych daje ogromne możliwości do szerokiej wymiany handlowej w tej dziedzinie. Doskonale wiemy, jak ważną rolę odgrywają w dziedzinie rolnictwa warunki, na które rolnik zupełnie nie ma wpływu, a o których decyduje Państwo, takie jak: podatki, wolny rynek, również dla handlu ziemią, cła, kursy walut, itd., co musi być uwzględniane i brane pod uwagę w całokształcie polityki Państwa w kontekście specyfiki rolnictwa.
Polityka społeczna i jej organiczny związek z polityką gospodarczą, to konieczny warunek programu narodowego. Im bardziej przejrzyste są zasady gospodarowania, proste procedury i niższe podatki, tym więcej ludzi gospodarujących na swoim, otwierających firmy, samodzielnych, posiadających nieruchomość, dorabiających się własną pracą, tym sprawniej funkcjonuje całe Państwo. Im więcej będzie promocji oraz wspierania normalności i zdrowych rodzin, tym mniej będzie potrzebnych domów dziecka, domów poprawczych, więzień i domów starców. Mniej będzie narkomanii, alkoholizmu, bezdomności, przestępstw. Inwestycja w zdrową rodzinę, to najlepsza recepta na przyszłość narodu. W dziedzinie pomocy społecznej opowiadamy się za stosowaniem zasady pomocniczości (subsydiarności), czyli pomocy umiejscowionej jak najniżej (gmina, parafia), więc jak najbliżej znanej i widocznej potrzeby, stąd najskuteczniejszej, która pozwala trafnie docierać do rzeczywiście potrzebujących.
Sport i kultura fizyczna, to nie tylko czynna realizacja hasła: w zdrowym ciele, zdrowy duch, ale również, w swym wydaniu profesjonalnym, teren pięknej rywalizacji międzynarodowej oraz wielka możliwość promocji Kraju i rozsławiania go na całym świecie. Dziś, w dobie postępujących technologii przekazywania relacji, największe imprezy sportowe takie jak: Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata, czy Europy są transmitowane na cały świat i oglądane przez dziesiątki, czy nawet setki milionów ludzi. Warto, zatem promować i wspierać sport, zarówno w wydaniu specjalistycznym i wyczynowym, jak tym amatorskim i masowym, jako profilaktykę w walce z chorobami cywilizacyjnymi oraz promocję zdrowego i aktywnego stylu życia.
Turystyka. Wielkie atuty Polski, jakimi są: piękno przyrody, różnorodność krajobrazu, bogactwo historii, polska gościnność, oraz stale rozwijająca się infrastruktura drogowa, lotnicza, hotelowa, wraz ze znanymi w świecie walorami polskiej kuchni, powinny wzmacniać dochody Polaków i budżetu Państwa oraz promować naszą Ojczyznę, jako szczególną atrakcję turystyczną i przyczyniać się do utrwalania prawdy o Polsce i Polakach w świecie. Te same walory winny zachęcać Polaków do turystyki krajowej, by lepiej poznać naszą Ojczyznę.
Polska, jako państwo cywilizacji łacińskiej, od wieków jest ostoją tolerancji wobec emigrantów oraz przykładem przestrzegania zasad wolności religijnej wobec wszelkich innowierców szukających azylu w obliczu ucisku i prześladowań panujących w innych krajach. Gdy gdzieś indziej obowiązywała zasada: „czyja władza, tego religia”, w Polsce konsekwentnie obowiązuje wolność religijna, gdy gdzieś tam panowało rasistowskie, darwinowskie i antychrześcijańskie podejście do ludzi innych ras, czy narodów, Polacy – sami poddawani eksterminacji – masowo ratowali – z poświęceniem życia własnego i swoich rodzin – Żydów podczas niemieckiej okupacji. W kwestii emigrantów utożsamiamy się ze stanowiskiem zawartym w Katechizmie Kościoła Katolickiego, promulgowanym przez Jana Pawła II w dniu 11.X.1992 r., gdzie w § 2241 czytamy: „Władze polityczne z uwagi na dobro wspólne, za które ponoszą odpowiedzialność, mogą poddać prawo do emigracji różnym warunkom prawnym, zwłaszcza poszanowaniu obowiązków migrantów względem kraju przyjmującego. Imigrant obowiązany jest z wdzięcznością szanować dziedzictwo materialne i duchowe kraju przyjmującego, być posłusznym jego prawom i wnosić swój wkład w jego wydatki”.